در سال ۱۳۵۶ موزه هنرهای معاصر تهران، تعدادی از اشيا طلسمیام را به قرض گرفت تا از آنها برای تحقيق دربارهی منابع «مكتب سقاخانه» استفاده كند. مكتب سقاخانه دههای پيش از آن مورد توجه عدهای از هنرمندان جوان قرار گرفته بود. اين هنرمندان آثار خو را با الهام از خط – نوشته و تصاوير عاميانه خلق میكردند و توانسته بودند نظراتی را از داخل و خارج كشور به خود جلب كنند. اشيا طلسمی من هر چند برای اولينبار مطرح و به چاپ در میآمد، اما سخنی از چندوچون و موارد مصرف آن نشده بود. در آن زمان ايران گرماگرم «تجديدگرايی» بود و به اينگونه اشيا به ديده دون نگريسته میشد و اغلب مردم آنها را «مشتی طلسم و جادو» خطاب میكردند… از آن فرهنگ غنی ديگر چيزی باقی نمانده است و آن دعانويسان و رمالان را مدتهاست كه جايگزين و جانشينی نيست، حال آنكه آثاری از اين قوم به يادگار مانده است… اين آثار بخش مهمی ازهنرهای تصويری ايران به حساب میآيند.
مشخصات کتاب:
جلد سخت
سایز: ۲۳ × ۲۳ سانتیمتر
کاغذ گلاسه
۱۰۸ صفحه