اگر ملاکهای خلاقیت یک هنرمند را بتوان در پیوند برقرار کردن بین چیزهای نامرتبط، شکلدهی به مفاهیم و ایدههای جدید، و حفظ روح کنجکاوی دورهی کودکی جستجو کرد، بیشک حامد صحیحی خلاقترین هنرمندی است که ۱۵سال است از نزدیک فعالیت هنریاش را دنبال میکنم. در طول سالهای فعالیت هنری او، علیرغم تحولات عمده در موضوع، تکنیک، نوع رسانه و شیوهی کار، وجه خودانعکاسی هنرمند ثابت باقی مانده است. آثار او قطعههایی است از زیست فلسفی روزمرهاش که همچون آینهای در مقابل ما قرار میگیرند و چندپارگی و ناپایداری «من» و جهان پیراموناش را به نمایش میگذارند. آینهای که در مقابل هنرمند/ مخاطب قرار میگیرد بازتابندهی هویت سیال و بیثبات اوست. چنین «من» بیثباتی را در فیگورهای او میتوان دید؛ با پیکرههای معلق، سرهای بیصورت، حفرهها و حجمهای جایگزین چهرهها، اندامهای دوجنسی، و اعضای تکهتکه، مثلهکرده و دگردیسی شده این انسانهای مجهول در فضایی مالیخولیایی، ناامن و نامعلوم قرار گرفتهاند. گاه این «من» از کالبد و از فضای پیرامون خود کاملا جدا شده و اوج میگیرد، و با نگاهی خداگونه بر موقعیتی نظاره میکند، که همانا موقعیت پیچیده و سردرگم انسان عصر جدید است در نظر هنرمند، جهان انسانی و معیارها و کنشهای اجتماعی-سیاسی و اخلاقیاش هم محدودیتزا و جبری است و هم موهوم، پوچ و بیغایت. آدمها بازیگران سردرگم این نمایش بزرگ هستند نگاه چشم پرندهی هنرمند لایههای درونی معنای زیست ما را آشکار میسازد؛ لایههایی که تا در درونشان غوطهوریم از شناساییشان باز میمانیم و انگار این تنها با تخیل خداوار هنرمند است که میتواند ورای زمان و مکان از چنین موقعیتی پرده بردارد.
بخشی از متن کامبیز موسویاقدم
مشخصات کتاب:
دو زبانه
جلد سخت
سایز: ۲۳ × ۳۲.۵ سانتیمتر
تعداد صفحات: ۲۳۸