اندرو در این کتاب (که در سال ۲۰۱۰ چاپ شده است) با طرح مجدد و روزآمد پروژهی آندره بازن، نظریهپرداز بزرگ فرانسوی، در مورد سینما، سعی دارد از پی تحولات برآمده از «رسانههای نو» و تصویرپردازی دیجیتال، بار دیگر به پرسش از امکانات و معنای سینما در هزارهی جدید بپردازد. او در این کار تلاش دارد نظریه «رئالیستی» بازن را از دام تنگنظریها و ذاتگرایی منسوب به آن نجات دهد و روایتی انعطافپذیر از آن ارائه دهد که قابلیت همسخنی با تحولات جدید سینما را دارد، اما درعینحال امکان موضعگیری در قبال رویکردهایی را به ما میبخشد که، همسو با تحولات اخیر، گاه پیوند سینما و امر واقعی را از اساس نادیده میگیرند و آن را در تصویرپردازی دستکاری شده و نوعی «انیمیشن واقعنما» تحلیل میکنند. اندرو بحث خود را نه به صورت انتزاعی، بلکه با رجوع به فیلمهای برجسته تاریخ سینما، بهویژه سینمای فرانسه، و مباحث شکل گرفته پیرامون آنها (از جمله در دورههای مختلف نشریه کایه دو سینما) پیش میبرد، و در این میان کانون تمرکز خود را دو فیلم قرار میدهد که رابطهای معنادار میان آنها قائل میشود: چهارصد ضربه، اثر فرانسوا تروفو، و سرگذشت شگفتانگیز املی پولن، اثر ژان پیر ژونه. خواندن این کتاب برای تمامی کسانی که به تحولات تاریخ و نظریه سینما، تحولات اخیر در حوزه تکنولوژی دیجیتال و تاثیر آنها بر ماهیت سینما، و آندره بازن و نگرش رئالیستی علاقمندند میتواند بسیار روشنگر باشد. دادلی اندرو (متولد ۱۹۴۵) یکی از نظریهپردازان و پژوهشگران بزرگ سینما و استاد دانشگاه پیل است که کتابهای متعددی در مورد آندره بازن، سینمای فرانسه و نظریه فیلم دارد.
مشخصات کتاب:
جلد شومیز
سایز: ۱۴.۵ × ۱۹ سانتیمتر
تعداد صفحات: ۲۰۸