نقاش‌ها همیشه پول دوست داشته‌اند

اگر به تاریخ هنر نگاه کنیم، متوجه می‌شویم که بسیار کسانی بوده‌اند که استعداد کمتری داشته‌اند، اما توانسته‌اند پول بیشتری دربیاورند. بازار هنر در مورد کیفیت اثر داوری نمی‌کند. یک هنرمند ممکن است خوب باشد یا خوب نباشد، موفق شود یا موفق نشود. در این حیطه حساس که نامش خلاقیت است، باز هم بی‌عدالتی دارد کار خودش را می‌کند. درست از اواخر قرن نوزدهم، پدیده‌ای رمانتیک ظهور می‌کند که از خود هنرمند اثر هنری می‌سازد و این وقتی به اوج خود می‌رسد که زمانه‌اش به او روی خوش نشان نداده باشد و در یک نقاشی برآمده از درد و رنج و بدون مخاطب مظهر قربانی می‌شود و این به‌عبارتی مصلوب شدن به وسیله‌ی بازار هنر است. افسانه‌ای کاتولیک که از نو توسط قلم موی یک نابغه کشیده شده است. و البته بهترین تجسم آن را در «ون گوگ» می‌توان دید. نیل مک گرگور، مدیر موزه بریتانیا، به وضوح تشریح می‌کند که چگونه «گل‌های آفتابگردان» که با شادمانی تمام برای استقبال از ورود گوگن کشیده شده‌اند، وقتی از منشور عذاب الیم هنرمند نگریسته می‌شود به کفن عیسی در نقاشی مدرن بدل می‌شود. ون گوگ در سی و هفت سالگی مرد. او نزد یک فروشنده آثار هنری کار می‌کرد و برادر یک فروشنده آثار هنری هم بود. نه خودش و نه برادرش، هیچ‌کدام، وقت کافی نداشتند تا استعدادشان را در تجارت تابلو به دیگران نشان بدهند. لازم است مابین هنرمند نابغه (به معنای ریشه‌ی شناختی آن) و هنرمند کاملا مبتذل و معمولی حد و حدودی درست وجود داشته باشد.

مشخصات کتاب:

جلد شومیز

سایز: ۱۴ × ۲۱ سانتی‌متر

تعداد صفحات: ۱۶۸